แสดงบทความที่มีป้ายกำกับ โยเซฟ แสดงบทความทั้งหมด
แสดงบทความที่มีป้ายกำกับ โยเซฟ แสดงบทความทั้งหมด

วันอาทิตย์ที่ 30 กันยายน พ.ศ. 2555

เชื้อสายจากอับราฮัมถึงชาติอิสราเอล 6

ครอบครัวยาโคบอพยพมาอยู่อียิปต์ (46:1-47:12)
ภาพที่ 1
Joseph's Family Reunion
ขบวนของยาโคบเริ่มออกจากคานาอัน หยุดพักระยะหนึ่งที่เมืองเบเออร์เชบา เมืองทางใต้สุดของคานาอัน ที่นั่นพระเจ้าทรงเพิ่มพูนความหนักแน่นให้กับความเชื่อของยาโคบ เพื่อให้ท่านจะมั่นใจว่าพงศ์พันธุ์ของท่านจะกลับมาตั้งบ้านเรือนอย่างถาวรในแผ่นดินนี้ (46:1-4) จำนวนคนที่อพยพไปอียิปต์ประมาณ 75 คน (5-27)

พวกยาโคบเป็นคนเลี้ยงแกะทั้งนั้น โยเซฟทราบดีว่าชาวอียิปต์ไม่ชอบคนเลี้ยงแกะ จึงไปขอความกรุณาฟาโรห์ให้ประทานแคว้นโกเชนให้เป็นที่อยู่อาศัยของพวกเขาโดยเฉพาะ โดยที่ชาวอียิปต์จะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยว นี่แสดงถึงไหวพริบปัญญาของโยเซฟ ถึงแม้ชาวอิสราเอลเป็นคนต่างด้าว แต่ก็ยังจะมีที่อยู่อาศัยเป็นกรรมสิทธิ์ มีโอกาสสืบทอดเผ่าพันธุ์โดยไม่ต้องกระจัดกระจายไป และไม่ต้องปะปนกับคนเชื้อชาติและศาสนาอื่น ๆ (28-34) แผนของโยเซฟนี้สำเร็จเป็นผลดี พวกคนอิสราเอลจึงตั้งถิ่นฐานในโกเชน แถบปากน้ำไนล์ (47:1-12)

งานบริหารของโยเซฟ (47:13-26)

หากว่าโยเซฟไม่ได้บริหารงานดี อียิปต์อาจไม่รอดจากภัยพิบัติการกันดารอาหาร ตอนแรกท่านเอาเงินจากประชาชน เพื่อเป็นค่าอาหาร (13-15) เมื่อเขาไม่มีเงินก็เอาสัตว์เลี้ยง และเมื่อไม่มีสัตว์เลี้ยงก็เอาที่ดินหรือแรงงานของเขาก็ได้ (16-19) เมื่อหมดเวลากันดารอาหาร ที่ดินเป็นของรัฐหมดและทุกคนทำงานให้รัฐบาล แต่โยเซฟตอบแทนอย่างยุติธรรมโดยให้พันธุ์ข้าวเพื่อทุกคนจะทำนาเลี้ยงตนเองได้ (20-24)

นโยบายเสริมสร้างเศรษฐกิจขึ้นใหม่นี้ทำให้ชาวอียิปต์มีความพึงพอใจ เพราะนอกจากทำให้เขารอดพ้นจากการอดอยากแล้ว ก็ยังช่วยให้เขามีฐานะมั่งคั่งยิ่งขึ้น ไม่ช้าเขาได้มีการเก็บเกี่ยวผลจากไร่นา ถึงแม้ว่าเขาต้องเสียภาษีต่อทางการ แต่เป็นการยุติธรรม ไม่เหมือนแต่ก่อนที่ถูกผู้มีอำนาจโกงกิน (25-26)

วันพฤหัสบดีที่ 27 กันยายน พ.ศ. 2555

เชื้อสายจากอับราฮัมถึงชาติอิสราเอล 5

37:1-50:26 ครอบครัวยาโคบอพยพไปอียิปต์
ภาพที่ 1
Jacob Giving Joseph the Coat of Many Colors
โยเซฟถูกขายเป็นทาสไปยังอียิปต์ (37:1-36)

พระเจ้าได้ทรงสำแดงให้อับราฮัมแล้วว่า พงศ์พันธุ์ของท่านจะอยู่ภายใต้การปกครองของคนต่างชาติ จนกว่าความชั่วลามกของคานาอันถึงขนาดที่พระองค์อดกลั้นพระทัยไม่ไหวอีกต่อไป จึงทรงใช้อิสราเอลโจมตียึดครองเป็นกรรมสิทธิ์ (ปฐก. 15:13-16) เรื่องราวของโยเซฟแสดงให้เห็นว่า เหตุการณ์ได้ดำเนินไปเรื่อย ๆ มุ่งสู่จุดหมายปลายทางที่พระเจ้าทรงกล่าวไว้แก่อับราฮัม

ในบรรดาบุตรชายของยาโคบ โยเซฟเป็นคนที่บิดารักมากที่สุดเป็นเหตุที่พวกพี่ชายไม่ชอบเขา และยิ่งไม่ชอบเมื่อโยเซฟเล่าความฝันให้พวกเขาฟังทำนองว่า สักวันหนึ่งโยเซฟจะมีอำนาจเหนือพวกพี่ทั้งหมด (37:1-11) พวกพี่จึงมุ่งจะฆ่าเขา แต่รูเบนช่วยชีวิตไว้ (12-24) พวกพี่ยังไม่หมดความตั้งใจที่จะทำร้ายโยเซฟ จึงขายไปให้พวกพ่อค้าที่นำเขาไปอียิปต์ โยเซฟจึงได้กลายเป็นทาสไปทำงานให้โปทิฟาร์ ขุนนางคนหนึ่งของฟาโรห์ (25-36)

ยูดาห์และการลำดับเชื้อสายของเขา (38:1-30)

ขณะที่โยเซฟอยู่อียิปต์ พี่น้องที่อยู่คานาอันก็มีปัญหาด้วย ยูดาห์บุตรคนที่สี่ของยาโคบมีบุตรสามคน คนหัวปีแต่งงานกับนางทามาร์ ยังไม่ทันมีบุตร สามีก็มาตายไปเสียก่อน ตามธรรมเนียมยูดาห์จะให้บุตรชายคนที่สองชื่อโอนันสมสู่กับแม่ม่ายทามาร์เพื่อนางจะได้มีบุตร ซึ่งจะถือกันว่าเป็นบุตรสืบเชื้อสายของพี่คนหัวปีที่ตายไปนั้น แต่โอนันไม่ยอมทำ ถ้าใครจะมีบุตรกับเขา เขาต้องการให้เป็นบุตรของเขาเอง ไม่ใช่ของพี่ชาย แต่แล้วเขาก็ไม่ได้อะไร เพราะมาตายลงเสียก่อน (38:1-10)

ยูดาห์ข้องใจว่าทามาร์นำโชคร้ายมาสู่ครอบครัวเขา เป็นเหตุให้บุตรชายเสียชีวิตไปสองคนแล้ว จึงไม่ยอมให้บุตรคนที่สามแก่นาง เกรงว่าจะเสียชีวิตไปอีกคนและยูดาห์จะไม่มีผู้สืบเชื้อสายต่อไป ทามาร์จึงคิดแค้นเคืองยูดาห์ จึงปลอมตัวเป็นโสเภณี ล่อยูดาห์ให้หลงไหลโดยยูดาห์ไม่รู้ว่าโสเภณีผู้นั้นเป็นใคร (11-19) ต่อมานางตั้งครรภ์ ยูดาห์ไม่สืบถามว่านางตั้งครรภ์กับใคร เพราะเห็นเป็นโอกาสดีที่จะกล่าวโทษนางว่าเป็นคนชั่ว ปัญหาครอบครัวจะได้หมดสิ้นไปเสียที เมื่อทามาร์เผยความจริง ยูดาห์ก็ไม่สามารถทำอะไรแก่นางได้ (20-26)

นางทามาร์คลอดบุตรชายฝาแฝด ความสำคัญของเรื่องนี้เกี่ยวกับบุตรที่คลอดก่อนชื่อเปเรศ ซึ่งมีเชื้อสายสืบต่อไปถึงกษัตริย์ดาวิด และในที่สุดสืบต่อไปถึงพระเยซูคริสต์ พระเมสสิยาห์ของอิสราเอล (27-30; ดู มธ. 1:3,6,16 ลก. 3:23,31,33)