เชื้อสายจากอับราฮัมถึงชาติอิสราเอล
ยาโคบเตรียมพบเอซาว (32:1-32)
ในระยะเวลา 20 ปีที่ยาโคบจากไป เอซาวสร้างฐานะของตนอย่างมั่นคง เมื่อยาโคบกลับไปคานาอัน จะต้องผ่านเขตของเอซาว จึงหวาดกลัวเนื่องจากเหตุการณ์ที่ได้เกิดขึ้นระหว่างเขาทั้งสองเมื่อ 20 ปีก่อน จึงส่งข่าวไปบอกเอซาวเพื่อหวังจะได้กลับคืนดีกัน (32:1-8)
ประสบการณ์ของยาโคบในบ้านลาบันทำให้รู้จักถ่อมใจบ้าง เขาไม่ทำตนเป็นใหญ่เหมือนครั้งก่อนที่ชนะเอซาว เขาขอบพระคุณพระเจ้าต่อพระพรที่ได้รับมากมาย และขอพระองค์ทรงป้องกันเขาไว้เวลาพบเอซาว (9-12) ยาโคบยอมทำตัวอ่อนน้อมต่อเอซาว โดยส่งของไปให้เขา หวังว่าจะทำให้เอซาวคลายความโกรธลง (13-21)
เมื่อใกล้จะถึงเขตของเอซาว ครอบครัวยาโคบข้ามแม่น้ำยับบอกเดินทางล่วงหน้าไปก่อน ส่วนยาโคบคอยอยู่ที่ฝั่งน้ำ (22-24) ในกลางคืนนั้นพระเจ้าได้ปรากฏในสภาพเป็นมนุษย์ปล้ำสู้กับยาโคบ เป็นการทดลองความเข้มแข็งของเขา ทั้งเป็นการกล่าวโทษความเห็นแก่ตัวด้วยให้เขาเลิกพึ่งความเก่งกล้าของตนเองและหันไปพึ่งพระเจ้า เลิกต่อสู้พระองค์และมอบตัวให้ แต่ยาโคบไม่ใช่คนที่จะยอมใครง่าย ๆ แม้พระเจ้าจะเสด็จจากเขาไปขณะที่ยังมืดอยู่โดยเกรงว่ายาโคบจะเห็นพระองค์และจะตาย เขาก็ไม่ยอมให้พระองค์ไปจนกว่าพระองค์จะอวยพรเขา แม้ว่ายาโคบแพ้พระเจ้า แต่ในเวลาเดียวกันเขาก็มีชัยชนะบ้าง คือชนะตนเองด้วยแรงฤทธิ์ของพระเจ้า พระองค์ทรงตั้งชื่อใหม่ว่าอิสราเอล เพื่อเน้นว่า ต่อไปเขาจะไม่เป็นยาโคบเจ้าเล่ห์ฉลาด แต่จะเป็นอิสราเอลผู้มีชัยด้วยอำนาจของพระเจ้า (24-29) ตั้งแต่นั้นพระเจ้าทรงให้ยาโคบเจ็บตะโพกจนเดินโขยกเขยก เพื่อไม่ให้เขาลืมว่า เหตุที่เขาได้ชัยชนะก็เพราะเขารู้จักยอมแพ้ต่อพระเจ้าเสียก่อน (30-32)
ภาพที่ 1.
 |
ในระยะเวลา 20 ปีที่ยาโคบจากไป เอซาวสร้างฐานะของตนอย่างมั่นคง เมื่อยาโคบกลับไปคานาอัน จะต้องผ่านเขตของเอซาว จึงหวาดกลัวเนื่องจากเหตุการณ์ที่ได้เกิดขึ้นระหว่างเขาทั้งสองเมื่อ 20 ปีก่อน จึงส่งข่าวไปบอกเอซาวเพื่อหวังจะได้กลับคืนดีกัน (32:1-8)
ประสบการณ์ของยาโคบในบ้านลาบันทำให้รู้จักถ่อมใจบ้าง เขาไม่ทำตนเป็นใหญ่เหมือนครั้งก่อนที่ชนะเอซาว เขาขอบพระคุณพระเจ้าต่อพระพรที่ได้รับมากมาย และขอพระองค์ทรงป้องกันเขาไว้เวลาพบเอซาว (9-12) ยาโคบยอมทำตัวอ่อนน้อมต่อเอซาว โดยส่งของไปให้เขา หวังว่าจะทำให้เอซาวคลายความโกรธลง (13-21)
เมื่อใกล้จะถึงเขตของเอซาว ครอบครัวยาโคบข้ามแม่น้ำยับบอกเดินทางล่วงหน้าไปก่อน ส่วนยาโคบคอยอยู่ที่ฝั่งน้ำ (22-24) ในกลางคืนนั้นพระเจ้าได้ปรากฏในสภาพเป็นมนุษย์ปล้ำสู้กับยาโคบ เป็นการทดลองความเข้มแข็งของเขา ทั้งเป็นการกล่าวโทษความเห็นแก่ตัวด้วยให้เขาเลิกพึ่งความเก่งกล้าของตนเองและหันไปพึ่งพระเจ้า เลิกต่อสู้พระองค์และมอบตัวให้ แต่ยาโคบไม่ใช่คนที่จะยอมใครง่าย ๆ แม้พระเจ้าจะเสด็จจากเขาไปขณะที่ยังมืดอยู่โดยเกรงว่ายาโคบจะเห็นพระองค์และจะตาย เขาก็ไม่ยอมให้พระองค์ไปจนกว่าพระองค์จะอวยพรเขา แม้ว่ายาโคบแพ้พระเจ้า แต่ในเวลาเดียวกันเขาก็มีชัยชนะบ้าง คือชนะตนเองด้วยแรงฤทธิ์ของพระเจ้า พระองค์ทรงตั้งชื่อใหม่ว่าอิสราเอล เพื่อเน้นว่า ต่อไปเขาจะไม่เป็นยาโคบเจ้าเล่ห์ฉลาด แต่จะเป็นอิสราเอลผู้มีชัยด้วยอำนาจของพระเจ้า (24-29) ตั้งแต่นั้นพระเจ้าทรงให้ยาโคบเจ็บตะโพกจนเดินโขยกเขยก เพื่อไม่ให้เขาลืมว่า เหตุที่เขาได้ชัยชนะก็เพราะเขารู้จักยอมแพ้ต่อพระเจ้าเสียก่อน (30-32)
